ಕಳೆದ ತಿಂಗಳು ನಾನು ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು,ಓಯಸಿಸ್ mall ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲೇ ಇದು ಮೊದಲ mall ಅನಿಸುತ್ತೆ . ಒಂದೊಂದೇ ಶೋ ರೂಂ ಗಳನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಾ, ಯಾವ ವಸ್ತುವನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಆಸಕ್ತಿ ನಮಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಸ್ತುವು ನಮ್ಮದೇ ಅನ್ನುವಂತೆ ನಟಿಸಿದೆವು. ಪ್ಯಾಂಟ್-ಶರ್ಟ್ ಹಾಕಿದೆವು, ಟ್ಯಾಬ್ಲೆಟ್ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿ cost ಎಷ್ಟು? ಬ್ಯಾಟರಿ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಬರುತ್ತೆ? ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಕಾರ್ಡ್ ಓಕೆ ನಾ ? ಹೀಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೇಳುತ್ತ ಸಾಗಿದುದ್ದು mall ಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡುವ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಒಂದು ಭಾಗ. ಅದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನು ಇಲ್ಲ..!
ಆದರೆ, ಹಲವಾರು ಅಂಗಡಿಗಲ್ಲಿ ಹೊಕ್ಕಿ ಹೊರಬರುವಾಗ ನಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿದ್ದು ಕೇವಲ ನಮ್ಮದೇ ಮೊಬೈಲ್ ಹಾಗು ಕರ್ಚಿಫ್ ಮಾತ್ರ. ಆದರೆ ಗದ್ದಲ, ಪ್ರತಿ ಮಾತು, ಬೇಡವಾದ ಮ್ಯೂಸಿಕ್, AC ರೂಂ ನಲ್ಲಿ ಎಡೆಬಿಡದ ನಡೆದಾಟ ಇವುಗಳಿಂದಾಗಿ ಸಂಜೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾಕ್ ಬೇಕು ಎಂಬ ಹಂಬಲವಾಗಿ ಸ್ನಾಕ್ ಕಾರ್ನರ್ ನತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದೆವು.
ಇಂತ mall ವೊಂದು ಇರುವುದು ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಾದರು ಅದರ ವ್ಯವಹಾರ, ಸಿಗುವ ವಸ್ತುಗಳು, ಎಲ್ಲವು ಬೆಂಗಳೂರಿನ mall ಗಳಂತೆ ಇತ್ತು. ಸ್ನ್ಯಾಕ್ ಕಾರ್ನರ್ ಗೆ ಬಂದಾಗ, ಮೆನ್ಯು ನೋಡಿದರೆ ಅದೇ ಪಿಜ್ಜಾ, ಅದೇ ಕೋಕ್, ಅದೇ ಬ್ರೆಡ್...! ಅದೇ ಮೆನ್ಯು ಮೂರೂ ಬಾರಿ ಓದಿದೆ. ಗೆಳೆಯನಿಗೆ, ಬೆಂಗಳೂರ ಹುಡುಗನ mall ಒಂದರಲ್ಲಿ ಸ್ನಾಕ್ಸ್ ಒಂದನ್ನು ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಲಾಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗಿರಬೇಕು.ಅದಕ್ಕೆ, ಅವನು ನನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿ, " ಎನಲೇ, ಒಂದು ಸ್ನಾಕ್ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಕ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಅಗ್ರಿಮೆಂಟ್ ಒಂದರ terms and conditions ಕಾಗದ ಓದಿದ ಹಾಗೆ ಒದತ್ತ ಇದ್ದೀಯಲ್ಲ? ಪಿಜ್ಜಾ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡನವ?" ಎಂದ.
ನಾನು ಮೆನ್ಯುನಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತಿದ್ದದ್ದು ಗಿರ್ಮಿಟ್..! ಮೆನ್ಯುನ ಕೊನೆಯ ಹಾಳೆಯ ತನಕ ತಲುಪಿದರು ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಇರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆಮೇಲೆ, ಸ್ನಾಕ್ಸ್ ಕೊಡುವವರನ್ನೇ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಕೊಡಿ ಎಂದು ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನೇ ಇಟ್ಟೆ. ಹುಚ್ಚು ಮಂಗ್ಯ ಪೇಟೆಗೆ ಬಂದಿದೆ ಎನ್ನುವಂತೆ, " ಇದು mall ಸರ್ ... ಇಲ್ಲಿ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಇಡಲಿಕ್ಕೆ ಆಗತ್ತಾ..?!...ಪಿಜ್ಜಾ ಇದೆ ನೋಡಿ ಸರ್.." ಎಂದು ತಮ್ಮ ಬರದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್-ಫ್ರೆಂಚ್ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ದಡ-ದಡ ಎಂದು ಒಸೆರಿದರು. ನನಗೆ ಅವರ ಮಾತು ಕೇಳಿ ನಗುಬಂತು... " ನೋಡಿ, ಪಿಜ್ಜಾ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲೂ ಸಿಗುತ್ತೆ, ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲೂ ಸಿಗುತ್ತೆ...ಆದರೆ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಇಲ್ಲೇ ಸಿಗುದು... ಕರಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೀನು, ದಾವಣಗೆರೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಣ್ಣೆ ದೋಸೆ, ಮಂಡ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುದ್ದೆ, ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿ ಪೇಡ, ಬೆಳಗಾಂ ದಲ್ಲಿ ಕುಂದ, ಗೋಕಾಕದಲ್ಲಿ ಕರದಂಟು..ಇರಲೇ ಬೇಕು. ಅದು ಲೋಕಲ್ ಐಟಂ ಅಂತ ನೀವು ಮಾಲ್ ದಲ್ಲಿ ಇಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ? ಆದರೆ ನೀವು ಲೋಕಲ್ ಜನ ತಾನೇ?" ಇಷ್ಟು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ, ಅವನ ಬಾಯಿ ಸಣ್ಣದಾಯಿತು..."ಆದರೂ.. ರೂಲ್ ಪ್ರಕಾರ ಇಡಲಿಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಸರ್..." ಎಂದಾಗ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಅಸಹನೆ ಮೂಡಿತ್ತು. "ನೀವು ಲೋಕಲ್ ಮಂದಿಯಾಗಿ...ಲೋಕಲ್ ಪ್ರಾಡಕ್ಟ್ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಕೊಡದಿರುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ.ನಿಮಗೆ ಅಭಿಮಾನವಿರಬೇಕಿತ್ತು" ಎಂದಾಗ , "next ಟೈಮ್ ಟ್ರೈ ಮಾಡ್ತಿವಿ ಸರ್" ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಗೆಳೆಯನ ಸಲಹೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಪಿಜ್ಜಾ ತಿಂದು, ಕೊಕ್ ಕುಡಿದು ಹೊರಬಂದೆ.
ಆದರೆ, ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನೆ " ನಾನು ಹೀಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದೆ" ಅನ್ನುವುದಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ನಮ್ಮ ಲೋಕಲ್ ಅನಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ವಸ್ತು ಸ್ಥಿತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಜನಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಅಭಿಮಾನ ಇಲ್ಲ ಯಾಕೆ? ಬೇರೆ ದೇಶದಿಂದ ಬಂದದೆಲ್ಲ ಅಮೃತ ಅಂತ ಭಾವಿಸುತ್ತರಲ್ಲ? ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಏನು ಪಿಜ್ಜಾ ಗಿಂತ ಕಡಿಮೆಯೇ? ಒಂದು ನೆನಪಿಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳಿ...."ಒಂದು ಕಡಿಮೆಯ ಬೆಲೆಯ ಪಿಜ್ಜಾ ಬೆಲೆಯಿಂದ ೧೦ ಜನ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ತಿನ್ನಬಹುದು". ದೇಶಿಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಉತ್ತೇಜನ ನಿಡದಿರುವ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿಯೇ ಎಂದು ರುಪಾಯಿ ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವುದು. ವಿದೇಶಿ ವಸ್ತುಗಳ ಹಿಂದೆ ನಾವು ಹೋಗುವುದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಹಣ ವಿದೇಶಿಗರ ಹಿಂದೆ ಹೋಗುತಿದೆ.
ಆದರೆ, ಹಲವಾರು ಅಂಗಡಿಗಲ್ಲಿ ಹೊಕ್ಕಿ ಹೊರಬರುವಾಗ ನಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿದ್ದು ಕೇವಲ ನಮ್ಮದೇ ಮೊಬೈಲ್ ಹಾಗು ಕರ್ಚಿಫ್ ಮಾತ್ರ. ಆದರೆ ಗದ್ದಲ, ಪ್ರತಿ ಮಾತು, ಬೇಡವಾದ ಮ್ಯೂಸಿಕ್, AC ರೂಂ ನಲ್ಲಿ ಎಡೆಬಿಡದ ನಡೆದಾಟ ಇವುಗಳಿಂದಾಗಿ ಸಂಜೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾಕ್ ಬೇಕು ಎಂಬ ಹಂಬಲವಾಗಿ ಸ್ನಾಕ್ ಕಾರ್ನರ್ ನತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದೆವು.
ಇಂತ mall ವೊಂದು ಇರುವುದು ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಾದರು ಅದರ ವ್ಯವಹಾರ, ಸಿಗುವ ವಸ್ತುಗಳು, ಎಲ್ಲವು ಬೆಂಗಳೂರಿನ mall ಗಳಂತೆ ಇತ್ತು. ಸ್ನ್ಯಾಕ್ ಕಾರ್ನರ್ ಗೆ ಬಂದಾಗ, ಮೆನ್ಯು ನೋಡಿದರೆ ಅದೇ ಪಿಜ್ಜಾ, ಅದೇ ಕೋಕ್, ಅದೇ ಬ್ರೆಡ್...! ಅದೇ ಮೆನ್ಯು ಮೂರೂ ಬಾರಿ ಓದಿದೆ. ಗೆಳೆಯನಿಗೆ, ಬೆಂಗಳೂರ ಹುಡುಗನ mall ಒಂದರಲ್ಲಿ ಸ್ನಾಕ್ಸ್ ಒಂದನ್ನು ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಲಾಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗಿರಬೇಕು.ಅದಕ್ಕೆ, ಅವನು ನನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿ, " ಎನಲೇ, ಒಂದು ಸ್ನಾಕ್ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಕ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಅಗ್ರಿಮೆಂಟ್ ಒಂದರ terms and conditions ಕಾಗದ ಓದಿದ ಹಾಗೆ ಒದತ್ತ ಇದ್ದೀಯಲ್ಲ? ಪಿಜ್ಜಾ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡನವ?" ಎಂದ.
ನಾನು ಮೆನ್ಯುನಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತಿದ್ದದ್ದು ಗಿರ್ಮಿಟ್..! ಮೆನ್ಯುನ ಕೊನೆಯ ಹಾಳೆಯ ತನಕ ತಲುಪಿದರು ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಇರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆಮೇಲೆ, ಸ್ನಾಕ್ಸ್ ಕೊಡುವವರನ್ನೇ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಕೊಡಿ ಎಂದು ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನೇ ಇಟ್ಟೆ. ಹುಚ್ಚು ಮಂಗ್ಯ ಪೇಟೆಗೆ ಬಂದಿದೆ ಎನ್ನುವಂತೆ, " ಇದು mall ಸರ್ ... ಇಲ್ಲಿ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಇಡಲಿಕ್ಕೆ ಆಗತ್ತಾ..?!...ಪಿಜ್ಜಾ ಇದೆ ನೋಡಿ ಸರ್.." ಎಂದು ತಮ್ಮ ಬರದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್-ಫ್ರೆಂಚ್ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ದಡ-ದಡ ಎಂದು ಒಸೆರಿದರು. ನನಗೆ ಅವರ ಮಾತು ಕೇಳಿ ನಗುಬಂತು... " ನೋಡಿ, ಪಿಜ್ಜಾ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲೂ ಸಿಗುತ್ತೆ, ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲೂ ಸಿಗುತ್ತೆ...ಆದರೆ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಇಲ್ಲೇ ಸಿಗುದು... ಕರಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೀನು, ದಾವಣಗೆರೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಣ್ಣೆ ದೋಸೆ, ಮಂಡ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುದ್ದೆ, ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿ ಪೇಡ, ಬೆಳಗಾಂ ದಲ್ಲಿ ಕುಂದ, ಗೋಕಾಕದಲ್ಲಿ ಕರದಂಟು..ಇರಲೇ ಬೇಕು. ಅದು ಲೋಕಲ್ ಐಟಂ ಅಂತ ನೀವು ಮಾಲ್ ದಲ್ಲಿ ಇಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ? ಆದರೆ ನೀವು ಲೋಕಲ್ ಜನ ತಾನೇ?" ಇಷ್ಟು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ, ಅವನ ಬಾಯಿ ಸಣ್ಣದಾಯಿತು..."ಆದರೂ.. ರೂಲ್ ಪ್ರಕಾರ ಇಡಲಿಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಸರ್..." ಎಂದಾಗ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಅಸಹನೆ ಮೂಡಿತ್ತು. "ನೀವು ಲೋಕಲ್ ಮಂದಿಯಾಗಿ...ಲೋಕಲ್ ಪ್ರಾಡಕ್ಟ್ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಕೊಡದಿರುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ.ನಿಮಗೆ ಅಭಿಮಾನವಿರಬೇಕಿತ್ತು" ಎಂದಾಗ , "next ಟೈಮ್ ಟ್ರೈ ಮಾಡ್ತಿವಿ ಸರ್" ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಗೆಳೆಯನ ಸಲಹೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಪಿಜ್ಜಾ ತಿಂದು, ಕೊಕ್ ಕುಡಿದು ಹೊರಬಂದೆ.
ಆದರೆ, ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನೆ " ನಾನು ಹೀಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದೆ" ಅನ್ನುವುದಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ನಮ್ಮ ಲೋಕಲ್ ಅನಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ವಸ್ತು ಸ್ಥಿತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಜನಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಅಭಿಮಾನ ಇಲ್ಲ ಯಾಕೆ? ಬೇರೆ ದೇಶದಿಂದ ಬಂದದೆಲ್ಲ ಅಮೃತ ಅಂತ ಭಾವಿಸುತ್ತರಲ್ಲ? ಗಿರ್ಮಿಟ್ ಏನು ಪಿಜ್ಜಾ ಗಿಂತ ಕಡಿಮೆಯೇ? ಒಂದು ನೆನಪಿಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳಿ...."ಒಂದು ಕಡಿಮೆಯ ಬೆಲೆಯ ಪಿಜ್ಜಾ ಬೆಲೆಯಿಂದ ೧೦ ಜನ ಗಿರ್ಮಿಟ್ ತಿನ್ನಬಹುದು". ದೇಶಿಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಉತ್ತೇಜನ ನಿಡದಿರುವ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿಯೇ ಎಂದು ರುಪಾಯಿ ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವುದು. ವಿದೇಶಿ ವಸ್ತುಗಳ ಹಿಂದೆ ನಾವು ಹೋಗುವುದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಹಣ ವಿದೇಶಿಗರ ಹಿಂದೆ ಹೋಗುತಿದೆ.
No comments:
Post a Comment