ಮೂವತ್ತೈದರ (೩೫) ಹರೆಯ..!

ಸುಮ್ಮನೆ ಯಾವುದೊ ಲೇಖನ ಬರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೊ ಒಂದು ವಿಷಯ ಹೀಗೆ ಯಾಕೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ  ಬಿದ್ದಾಗ, ಅದು ಕಾಡಿದಾಗ, ಅದು ಒಂದು ಚಿಂತನೆಯಾದಾಗ, ಅದನ್ನು ಯಾರಿಗಾದರೂ ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು ಎಂಬ ಭಾವ ಮೂಡಿದಾಗ ಬರೆಯಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತೇನೆ. ನನಗೆ ಮದುವೆಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಪುಸ್ತಕ -ಸಿನೆಮಾಗಳಿಂದ ನಾನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಸತ್ಯಕ್ಕೂ ಬಹಳ  ವ್ಯತ್ಯಾಸ ತಿಳಿದು ಈ  ಮದುವೆಯ ವಿಷಯ ಬಹಳ ಕುತೂಹಲಕಾರಿ ಅನಿಸಿದೆ.

ಸಾವಿರಾರು ಜನ ರಾಜಕೀಯದ ಕುರಿತಾಗಿ, ಸ್ಥಳಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ, ನಿಸರ್ಗದ ಕುರಿತಾಗಿ, ವಿಜ್ಞಾನದ ಕುರಿತಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತಲೇ  ಇರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮೊಳಗೇ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ ನಿಯಮ ಹಾಗೂ ಪದ್ಧತಿಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ನಾವು ಮಾತನಾಡುವುದು ಅಪರೂಪ. ಯಾಕಂದರೆ ದೈನಂದಿನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿರುವ ವಿಷಯದ ಕುರಿತಾಗಿ ಬರೆಯುವುದೇನು ಉಳಿದಿದೆ ಎಂಬ ಭಾವ ಅಥವಾ ಅಂತದೊಂದು ಉದಾಸೀನತೆ  ಇರಬಹುದು. ಏನೇ ಇರಲಿ, ನಾನು ಮಾತ್ರ ಬರೆಯುವುದು ಇಂಥ ವಿಷಯದ ಕುರಿತಾಗಿ...ನೀವು ಓದಿ.

ಅವಳ ಆಫೀಸ್ ಮುಂದೆ ಇರುವ ಬೋರ್ಡ್ ಮೇಲೆ  ಹೀಗೆ ಬರೆದಿದೆ.
                                  Ms. Asha( BE,Mtech,MBA-HR).

ಅವಳು ಈಗ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು, ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೇಷ್ಟ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಕಮ್ CFO  ಎಂದು. ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಸಾಧಿಸಿದ ಹುಡುಗಿ. ಅವಳು ಇಷ್ಟು ಸಾಧಿಸಲು ಪಟ್ಟಿರುವ ಕಷ್ಟ  ಸಾಮನ್ಯವೇನು  ಅಲ್ಲ. ಅವಳು ಸಾಧಿಸಿರುವ ಡಿಗ್ರಿ, ಪೇಪರ್ ಗಳ ಲಿಸ್ಟ್ ಗೆ ಅವಳ ಹೆಸರ ಮುಂದೆ ಒಂದು website  ಬರೆದು ಅದರಲ್ಲಿ ಲಿಸ್ಟ್ ಮಾಡಬೇಕು ಹೊರತು ನೇರವಾಗಿ ಹೆಸರ ಮುಂದೆ ಜಾಗ ಸಾಲುವುದಿಲ್ಲ. ಓದುವುದರಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿದ್ದ ಕೈ. ಸಾಧಿಸುತ್ತೇನೆ ಅನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಪಳಗಿದ ಕಾನ್ಫಿಡೆನ್ಸ್. ಅವಳ ಕೈ ಕೆಳಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ BE  graduate ಗಳಿಗಿಂತ ಹತ್ತು ಪಟ್ಟು  ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಬಳ. ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕಾರಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಫೆಸಿಲಿಟಿ ಇವೆ. ಅವಳಿಗೆ ಎಲ್ಲರು ತಲ್ಲೇ ತಗ್ಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ. ಅವಳ ಸಾಧನೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ, ಕೆಲಸದ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಸರಿ ಸಮನಾರು ಯಾರು ಇಲ್ಲ. ಅವಳು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಅಂದರೆ ಅದೇ ಕಂಪನಿ ಅವಳು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಉಳಿಸಿ ಕೊಂಡೀತು..!  ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆ ಹುಡುಗಿ. ಆಶಾ (ಮೂವತ್ತೈದು).(ನ್ಯೂಸ್ ಪೇಪರ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಸರಿನ ಮುಂದೆ ವಯಸ್ಸನ್ನು ಈ ರೀತಿ ಬರೆಯುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿರುತ್ತಿರಿ)

ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿ ಎರಡು  ವರ್ಷದ ತನಕ ಎಲ್ಲವು ಸರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಕೆಲಸ ಎಲ್ಲವು ಮೆಚ್ಚತಕ್ಕದೆ. ಆದರೆ ಇದ್ದಹಾಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬೈ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಳು. ಅವಳು resignation  ಕೊಟ್ಟು ಹೋಗಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ರಜೆಯ ಮೇಲೆ. 

ಒಂದರ ಮೇಲೆ ಒಂದರಂತೆ ಸಾಧಿಸಿದ ಡಿಗ್ರಿ ಗಳು, ಸಾಧಿಸಿದ ಪ್ರೊಫೆಷನಲ್  ಗೆಲುವು ಎಲ್ಲವು ಅವಳ ಬದುಕಿನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿನ ಕೈ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು. ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಬೇಡ ರೂಂ ನ ಸಿಲಕ ಹಾಕಿ, ಬೆಳಗಿನ ಕಾಫ್ಫಿ ಕುಡಿಯದೆ ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿ,
"ಮೂವತ್ತೈದು...!" ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತ  ಕಣ್ಣೀರ ಹನಿಗಳೊಂದಿಗೆ, ಮನೆಯ ಸೀಲಿಂಗ್ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮೊವತೈದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧ ಕೂಡಿ ಬರದು; ಎಪ್ಪತ್ತೈದಕ್ಕೆ ಬಾಲ್ಯ ಬರದು. ಕಳೆದು ಹೋಯಿತು ಸಂತೋಷ ಡಿಗ್ರಿಗಳ ಮಧ್ಯೆ..!

ಇದೆ ಅವಳ ಬದುಕಿನ ತಪ್ಪು.! ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣ, ನಮ್ಮ ನೆರೆ-ಹೊರೆ ಎಲ್ಲರು ಹೇಳುವುದು ಬಹಳಷ್ಟು ಡಿಗ್ರಿ ಗಳು, ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡ ಸ್ಥಾನ ಮಾನ ಹೊರತು, ಯಾವುದನ್ನೂ, ಯಾವಾಗ, ಯಾರು, ಹೇಗೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಯಾರು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಬಿಸಿ ರಕ್ತ ಇರುವಾಗ ಬಹಳ ಮಂದಿ ಇಂಥ ಶಿಕ್ಷಣ ನಮ್ಬಿಯೋ, ನೆರೆ ಹೊರೆಯವರನ್ನು ನಮ್ಬಿಯೋ, ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಜೊತೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಹೋಲಿಸಿಯೋ ಅಥವಾ ಸಾಧಿಸಲೇ ಬೇಕು ಎಂಬ ಉತ್ಕಟ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದಲೋ ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಏನಾಗಬೇಕು, ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಏನು ಬೇಕು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಈ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ನಾಲ್ಕಾರು ಡಿಗ್ರಿ ಗಳಿದ್ದರು, ಎರಡೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಆಶಾ ಇಸ್ ಫ್ಲಾಟ್. ನೋ ಮೊರೆ ವರ್ಕ್ !

ಅವಳ ದುಖದ  ಕಾರಣ- ಜೀವನೋದ್ದೇಶ ಮತ್ತು ಗುರಿಗಳ ಕುರಿತಾದ ಅಜ್ಞಾನ. ಗುರಿಗಳು(aim ) ಮತ್ತು ಉದ್ದೇಶ (purpose ) ಒಂದೇ ಅಲ್ಲ. ಇವುಗಲೆರಡನ್ನು ಒಂದೇ  ಎಂದು ಸಾಧಿಸಲು ಹೊರಟವರು ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನನ್ನಾದರೂ ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳಲೆ ಬೇಕು ಅಥವಾ ಒಳ್ಳೆಯ  ಹಣೆಬರಹ ಹೊಂದಿರಬೇಕು. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ, ಸಂತೋಷದ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಮಟ್ಟ  ಬದುಕಿರುವರೆಗೂ ಸಾಧಿಸುವುದೇ  ನನ್ನ ಉದೇಶ.ಆದರೆ ಗುರಿಗಳು  ಅವರವರ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಇರುತ್ತವೆ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಆಗಬೇಕು, ಕೆಲವರಿಗೆ ಡಿಸೈನರ್ ಆಗಬೇಕು, ಕೆಲವರಿಗೆ  ಕಂಪನಿ ಕಟ್ಟಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಇರುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ.

ಆದರೆ ತಪ್ಪಾಗುವುದು ತಾನು ಸಂತೋಷವಾಗಿರಲು ಏನು ಬೇಕು ಎಂದು ಅರಿಯದೆ ಇರುವುದರಿಂದ. ಅದರಲ್ಲೂ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತನ್ನದೇ ಅನ್ನುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಸಂತೋಷದ ಕ್ಷಣಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಅಂತಹ ಕ್ಷಣಗಳು ಆಯುಷ್ಯದ ಕ್ಷಣಗಳೊಂದಿಗೆ ಜೋಡಣೆಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಬಾಲ್ಯ, ಕಾಲೇಜ್ ಜೀವನ, ಮದುವೆ, ದಾಂಪತ್ಯ, ಮಕ್ಕಳು...ಹೀಗೆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಾದು ಹೋದಾಗಲೇ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ ಸಾಧ್ಯ. ಒಮ್ಮೆ  ಇಂಥ ವಿಷಯಗಳು ನಮ್ಮಿಂದ ದೂರ ಸರಿದವು ಅಂದರೆ ಬಿಟ್ಟ ಬಾಣದಂತೆ .... ಮತ್ತೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಬರಲಾರವು.

ಆಶಾ ಗುರಿಗಳನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದ್ದಾಳೆ; ಉದೇಶ ಮರೆತಿದ್ದಳು. ಈಗ ಗುರಿಯ ನೆತ್ತಿಯನ್ನು ಏರಿದ ಮೇಲೆ ಉದೇಶ ವೇನೆಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ ಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೆ. ದು:ಖಿತಲಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಆದರೆ ದುಖ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಗೆಳೆಯರಿಲ್ಲ;ಗೆಳತಿಯರಿಲ್ಲ;ತಂದೆ-ತಾಯಿಗೆ ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೆ ಈಗ ಕಾಣುತ್ತಿರುವುದು ಮುಟ್ಟಲಾಗದ ಆ ಮನೆಯ ಸೀಲಿಂಗ್ ಮಾತ್ರ.

ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ನಾವು ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಯೋಚಿಸುವುದರಿಂದ ಬಗೆಹರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ. ಸ್ಥಾನ, ಗೌರವ, ಅಧಿಕಾರ, ಹಣ ಇವುಗಳು  ಅಲ್ಪಾವಧಿಗೆ ಸಂತೋಷವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಮನುಷ್ಯ ಜೀವನದ ಉದೇಶ ಖಂಡಿತ ಮರೆಯಬೇಡಿ.