ಲವ್ ಮ್ಯಾರೇಜ್ ಬೆಟರ್ ಆಲ್ವಾ, ಆಂಟಿ ...?

ನಾನು ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಇಂಜಿನಿರಿಂಗ್ ಓದುವಾಗ, ನಾನುಳಿದುಕೊಂಡ ಓಣಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ೭-೮ ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತಿದ್ದ ಹುಡುಗರಿದ್ದರು. ನಾನು ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಬಗೆಯ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ಸ್ ಮಾಡಿ, led ಗಳಿಂದ ನನ್ನ ರೂಮ್ ಹೊಳೆಯುವಂತೆ ಮಾಡುತಿದ್ದೆ. ಅವರೆಲ್ಲ ಶಾಲೆಯ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ಹೆಲ್ಪ್ ಎಂದು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬಂದು ಹೋಗುವುದು, ಆಮೇಲೆ ಆ ಸಣ್ಣ ಪರಿಚಯವನ್ನೇ ಗಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಗೆ ಕರೆಯಲು ಕಾರಣವಾಗುತಿತ್ತು. ಆದರೆ, ನಾನು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಪ್ರೇಮಿಯಾಗದೆ ಇದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತುರ್ನಾಮೆಂಟ್ ಗಳಿಗೆ ಹೋದದ್ದೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಸಿಸ್ಟಮ್ ನಂತಹ ಪುಸ್ತಕ ಓದಿದ ಮೇಲೆ ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ತಲೆ ಹಗುರವಾಗಲಿ ಎಂದು ಅವರ ಕ್ರಿಕೆಟ್ -ಕ್ರೀಡಾಂಗಣಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಆ ಓಣಿಯಲ್ಲಿ, ಆ ಮಕ್ಕಳ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರಿಗೆ ನನ್ನ ಮುಖತಃ ಮಾತಾಡಿ ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ನಾನೊಬ್ಬ "ಸ್ಟಡಿ ಮಾಡುವ prefect model" ತರಹ ಅವರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಕ್ರೀಡಾಂಗಣದಿಂದ ಹೊರತರಲು ಬಳಸುತಿದುದ್ದು ನನಗೆ ಗೊತಿತ್ತು. ಅವರಿಗೆ ನಾನೊಬ್ಬ ಓದುವ ಹುಡುಗ, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಸೇರಿ ಉಳಿದವರೆಲ್ಲ ಪಡ್ಡೆ ಹುಡುಗರು ಎನ್ನುವಷ್ಟು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಅಭಿಮಾನವಿತ್ತು. ನನ್ನ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಕೊನೆ ತಲುಪುತಿದ್ದಂತೆ, ಹುಡುಗರ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ನಗು, ನಂತರ "ಅಭ್ಯಾಸ ಆಯ್ತಾ" ಎನ್ನುವ ವಾಕ್ಯಗಳು ನನ್ನ ಮೇಲಿನ ಅಭಿಮಾನಕ್ಕಾಗಿ ಹೊರಬರುತಿದ್ದವು. ಕೆಲವರಂತೂ," ನನ್ನ ಮಗನ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೈ ಇಡಪ್ಪ ..... ಅವನು ಓದುದೇ ಇಲ್ಲ".... ಎಂದೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಕಸಿವಿಸಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತಿದುದ್ದುಂಟು.

ಹೀಗಿರುವಾಗ, ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ, ಕ್ಯಾಂಪಸ್ ನಲ್ಲೆ ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಆಗಿ ನೌಕರಿಗಾಗಿ ಉಡುಪಿಗೆ ಬಂದ ನಾನು, ಸುಮಾರು ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳು ಉರುಳಿದ ಮೇಲೆ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬರ ಮದುವೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಮದುವೆ ಮುಗಿಸಿ ಮರಳುವಾಗ ಹುಬ್ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಇಳಿದುಕೊಂಡು  ನಾನು ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮನೆ-ಮಂದಿಯನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ, ನಾಲ್ಕು ಮಾತನಾಡಿ ಬರೋಣ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಆ ಓಣಿಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದ್ದೆ(ಉಡುಪಿಯಲ್ಲಿ ಅಂಥದೊಂದು ಸಂಬಂಧ ಅಸಾಧ್ಯವೇ !). ನಾನು ಮೊದಲು ಓಣಿಗೆ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡುವಾಗ ಹೈ ಸ್ಕೂಲ್ ಓದುತಿದ್ದ ಹುಡುಗರು, ಈಗ ವಿವಿಧ ಡಿಗ್ರಿಯ ಎರಡು-ಮೂರನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಓದುತಿದ್ದರು. ದೇಹದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡಗಾತ್ರ , ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮೀಸೆ, ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡತನ, ತಿರುಗಾಡಲು ಬೈಕ್-ಸ್ಕೂಟಿ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್  ಹೀಗೆ  ಹಲವಾರು ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು  ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ.

    ಹೀಗೆ  ಸಾಗುವಾಗ ಎದುರುಗೊಂಡ ರಾಜೇಂದ್ರ(ರಾಜ್ ), "ಅಣ್ಣ, ಇಷ್ಟುದಿನಗಳ ನಂತರ ಬಂದಿದ್ದಿಯಾ... ನಮ್ಮನೆಲ್ಲ ಮರೆತೇ ಬಿಟ್ಟಿ ಆಲ್ವಾ?....ನಂಬರ್ ಕೊಡು... ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಾ.... ಹೋಗೋಣ... " ಹೀಗೆ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ. ಅವರ ಮನೆ ಗಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಕ್ರೀಡಾಂಗದ ಒಂದು ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ  ಆಫೀಸ್ ಇದ್ದಹಾಗೆ ಇದೆ. ನಾನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್  ಓದುತಿದ್ದಾಗ ಆ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ, ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಾಗ ಅವನ ಮನೆಯ ಸದಸ್ಯರೆಲ್ಲರನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಒಂದು ಪರಿಚಯ ಮಾತ್ರ, ಆದರೆ ಯಾವತ್ತು ಟೀ ಸಹ ಕುಡಿದಿರಲಿಲ್ಲ.

ರಾಜ್ ನ ಮನೆ ಪ್ರವೇಶ  ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ, ಅವನ ಅಮ್ಮ,ತಮ್ಮ ಎಲ್ಲರು ಎದುರುಗೊಂಡು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರು. ಸಾಕ್ಷಾತ್  ಸರಸ್ವತಿಯ ಪುತ್ರ ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವ ಮನೋಭಾವ ಅವನ ಅಮ್ಮನದು. ಏನು ಕೆಲಸ ? ಎಲ್ಲಿರುದು? ಪಗಾರು ಎಷ್ಟು ಕೊಡ್ತಾರೆ? ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ ಎಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳು ಮುಗಿದವು ? ಮದುವೆ ಆಯಿತೆ ? ಇನ್ನು ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಮಾಡಿದರೆ  ಜಾಬ್  ಸಿಗುವುದೇ ? ಇಂಥ  ಹಲವಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆಗೆ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತ  ಸಾಗಿದೆ. ರಾಜ್  ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್  ನ instrumentation stream ನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿರುವುದು ತಿಳಿಯಿತು. ೩ ನೆ ವರ್ಷದ ಕೊನೆಯ ಸೆಮಿಸ್ಟರ್ ನ ಕೊನೆಯ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆಯಲು  ಸಿದ್ದತೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾನೆ. On an average 73% ಇನ್ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್.  ಆದರೆ ರಾಜ್ ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ನೋವು ಇತ್ತು. ಅವಳ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ದು  ಹೀಗೆ:
"ನೀವು ಇಲ್ಲಿಂದ ನಡೆದೇ ಕಾಲೇಜ್ ಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ರಿ, ಆದರೆ ಇವನು PUC ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ  ಬೈಕ್  ಬೇಕು ಅಂತ ಹಠ  ಹಿಡಿದ. ಬೈಕ್ ಕೊಟ್ಟೆವು. ಆದರೆ ಇವಾಗ  ಓದುದು ಬಿಟ್ಟು ಲವ್-ಗಿವ್  ಅಂತ ಹುಡುಗಿ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾನೆ. ಕಾಲೇಜ್ ಬಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ನೇರವಾಗಿ ನೀವೆಲ್ಲ ಮನೆಗೆ ಬರ್ತಿದ್ರಿ ಆಲ್ವಾ ? ಅವನು ಏಳು-ಗಂಟೆ ತನಕ ಅವಳ ಸುತ್ತಾಡಿ ಮನೆಗೆ ಬರ್ತಾನೆ... ಅವನು ಹೇಗೆ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಮುಗಿಸುತ್ತಾನೋ -ಇಲ್ಲವೋ ಅಂತ ನನಗೆ ನೋವು ಇದೆ... ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ನಿಂತ್ಕೊಳ್ಳಿ ಅಂತ ತಾನೇ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ತಂದೆ-ತಾಯಿ ಯೋಚಿಸಿವುದು ?".

ರಾಜ್ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮದ ಕತೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ಅವನ ಅಮ್ಮನಿಗೆ  ನಾನು "ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಹುಡುಗರು ಪ್ರೀತಿ -ಪ್ರೇಮ ಮಾಡಬಾರದು" ಎಂದು ನನ್ನ ಬಾಯಿಂದ ಮಗನ ಕಿವಿಯ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಮಾತು ಹೊರಬಿಳಲಿ ಎಂದು ಆಕಾಂಕ್ಷೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ದಿನಗಳಿಗಿಂತ ತುಂಬಾ ಬದಲಾಗಿತ್ತು.

ಮನುಷ್ಯನ ಬದುಕಿನ  ಉದ್ದೇಶ ಕೇವಲ ಹಣ ಸಂಪಾದನೆಯಲ್ಲ. ಹೆಸರು ಹೆಸರು ಗಳಿಸಬೇಕು; ತನ್ನ ಸಾಧನೆ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲೆಡೆ  ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಬೇಕು  ಎಂದು ಜೀವನದ ಮೂಲಭೂತ , ಸಣ್ಣ ಆಸೆಗಳೆನಿಸಿದ  ಪ್ರೀತಿ-ಪ್ರೇಮ ತಪ್ಪೆಂದು ಭಾವಿಸುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲವೆನಿಸಿತು. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲವು ಇರುತ್ತೆ, ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಇವಗಲೇ ಯಾಕೆ ಎಂದು ಸಮಜಾಯಿಸಿ ತಮ್ಮ ವಾದವನ್ನೇ ಸರಿಯನ್ನುವ  ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ತರನ್ನು  ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ  ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಯಾವ ಗಣಿತ, ಭೌತಿಕ ಸೂತ್ರ ,ಕಾನೂನಿನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಲಾಗದ ಒಂದು ಭಾವನೆ . ಅದು ಅದರ ಹುಟ್ಟು ಸಾವು ಹೇಗೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದವರು ಯಾರು ಇಲ್ಲ . ಅಂತ  ಪವಿತ್ರವಾದ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಧರ್ಮಗಳು ಜಾತಿಗಳು ಗ್ರಹ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ತೊಡಕು ಇಲ್ಲ. ಹುಟ್ಟಿದ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಭವಿಷ್ಯ ನೀಡಬೇಕಾದುದ್ದು ತಂದೆ-ತಾಯಿಯರ ಕರ್ತವ್ಯ  ಹೊರತು ಹೂವಿನ ಮೊಗ್ಗನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿದ ಹಾಗೆ ಮಗನ  ಪ್ರೀತಿ  ಕಿತ್ತು ಹಾಕಬೇಕೆಂದು  ರಾಜನ ಅಮ್ಮ ಬಯಸಿದ್ದು ಸರಿಯನಿಸಲಿಲ್ಲ.

"ಇರಲಿ ಬಿಡಿ ಆಂಟಿ, ಅವನು ಸ್ಟಡಿ ಅಂತು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡ್ತಾ ಇದಾನಲ್ವಾ ?  ಇನ್ನು ಒಂದು ವರ್ಷದ ಸ್ಟಡಿ ಉಳಿದಿದೆ, ಜಾಬ್  ಸಿಕ್ಕಿದ ಮೇಲೆ ಮದುವೆ ಆಗ್ತಾನೆ ಅಂದ್ರೆ ಮಾಡಿಸಿದರೆ ಆಯ್ತು... ! ಲವ್ ಮ್ಯಾರೇಜ್ ಬೆಟರ್ ಆಲ್ವಾ, ಆಂಟಿ ...? ಜಾತಿ-ಜಾತಕ  ಎಂದು ಊರೂರು  ಸುತ್ತ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ವರದಕ್ಷಿಣೆ-ವಧು ದಕ್ಷಿಣೆ ಎಂತೆಲ್ಲ ತಲೆ ಕೆಡಿಸುದೇ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಲವ್ ಮ್ಯಾರೇಜ್ ಗೆ ಸಪೋರ್ಟ್ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಆಂಟಿ...! ".

ಆಂಟಿಯ ಮುಖ,ಅರಳಿ ನಿಂತ ಕಮಲದ ಹೂವುನ್ನು ಕಾದ ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿದ ಹಾಗೆ  ಬಾಡಿ ಬಸವಳಿತು. ನನ್ನ ಮಾತು ಅವರಿಗೆ ಸರಿ ಬರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಬಹಳ ಸಮಯ ಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಟೀ ಮುಗಿದಿತ್ತು. ನನಗೆ ತಡವಾಗುತ್ತೆ ಎನ್ನುವ ನೆಪದಿಂದ, ಏನಾದ್ರೂ  ಬಿಸಿ ನೀರು ಸೋಕಿಸಿಯಾರು  ಎನ್ನುವ ಭಯದಿಂದಲೂ ಕಾಲುಕಿತ್ತು  ಬಿಟ್ಟೆ. ರಾಜ, ಅಮ್ಮನ ಮುಂದೆ ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು, ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ನನ್ನ ಕಳುಹಿಸಲು ಹೊರಬಂದ. "ಅಣ್ಣ, ನಿನಗೆ ಫೋನ್ ನಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿ ವಿಷಯ  ಹೇಳ್ತೇನೆ. ಅಮ್ಮನ ಬೇಗ ಬೇಸರ ಮಾಡಬೇಡ" ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೋದ.

ನಾನು ಹೋಗಬೇಕಾದ  ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ-ಮಾತನಾಡಿಸಿ, ರಾತ್ರಿ 8 ಗಂಟೆಗೆ ಬಸ್ಸು ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತು ರಾಜ ಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದೆ. ಅವನು ಮನೆಯಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು  ಕಾಲ್  ಮಾಡಿದ.

 ಹುಡುಗಿಯ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದ. ಅಮ್ಮನ  ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅಡ್ಡಿ ಬಂದಿರುವುದು ಅವನಿಗೆ ನೋವಿನ ವಿಷಯ. ನಾನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದ ಮೇಲೆ ಅವನ ಅಮ್ಮ  ಹೇಳಿದ ವಾಕ್ಯ, " ಮೊದಲು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದುತಿದ್ದ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣ ಬಂದಮೇಲೆ  ಕೆಟ್ಟು ಹೋದ  ಅನ್ಸ್ತಾ...ಲವ್ ಗೆ ಸಪೋರ್ಟ್ ಬೇರೆ... ಅಂತವನ ಜೊತೆ ಇನ್ನು ಸಂಬಂಧ ಬೇಡ" ಎಂದು ತನಗೆ  ತಾಕಿತು  ಮಾಡಿದರೆಂದು  ರಾಜ  ಹೇಳಿಕೊಂಡ.

"ರಾಜ , ನೋಡು..! ನಿನ್ನ ಅಮ್ಮ ಏನು ಹೇಳಿದರು ನನಗಂತೂ ಭಯವಿಲ್ಲ;ಬೇಸರವಿಲ್ಲ. ಪ್ರೀತಿಯ ಕುರಿತಾಗಿ ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ ಅನುಭವ ನನಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಕತೆಗೆ ಸುಧಾ ಮೂರ್ತಿ ಅಂಥವರ ಕತೆ ಓದಿದ್ದೇನೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ನನಗೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಾದ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ  ಎಲ್ಲವು ಪ್ರೇಮ ವಿವಾಹಗಳೇ..!. ಅಂದಿನ ಆ  ಹಳೆಯ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನೇ  ಇಂದಿಗೂ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮದ ಮೂಲವೆಂದು  ಭಾವಿಸುವಾಗ ಪ್ರೀತಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಆ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸಬಾರದು ಎಂದರೆ ಹೇಗೆ ಆಲ್ವಾ?. ಇನ್ನು ನೀನು ಸಣ್ಣವನಿದ್ದಿಯಾ .  ಯಾವುದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ತಪ್ಪು ನಿರ್ಣಯ ಮಾಡಬೇಡ. ಏನೇ ಅದ್ರು ನಿನ್ನ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ, ಜಾಬ್ ಸಿಗುವುದು  ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ; ಅಲ್ಲಿ ತನಕ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ, ಅಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊ ಬೇಡ. ಜಾಬ್ ಸಿಕ್ಕಿದ ಮೇಲೆ, ನೀವಿಬ್ಬರು ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತೀರಾ ಅನ್ನುದಾದರೆ, ಅಮ್ಮನ ವಿರೋಧದ ನಡುವೆಯೂ ಮದುವೆ ಸಾಧ್ಯ. ಇವಾಗ ಮಾತ್ರ ಚೆನಾಗಿ ಓದು."

ಅವನಿಗೆ ಇವಾಗ ಜಾಬ್  ಸಿಕ್ಕಿದೆ . ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ ಮದುವೆ. ನಾನು ಮದುವೆಗೆ  ಹೋದ್ರೆ  ಆ ಆಂಟಿ ನನ್ನ  ಬಿಡ್ತಾರಾ?